Als er in de Vlaamse literatuurgeschiedenis één schrijver is die meer sporen heeft nagelaten met zijn dood dan met zijn oeuvre, dan is het wel Roger Van de Velde. Bij het horen van zijn naam welt bij menigeen het woord ‘Palfium’ op, het geneesmiddel dat Van de Velde in zijn macht kreeg, hem in de gevangenis deed belanden en hem uiteindelijk fataal werd - roemloos zakte de schrijver op 30 mei 1970 ineen op een terras in Antwerpen. Toch heeft hij met zijn glasheldere proza vele Vlaamse auteurs beïnvloed en zijn verschillende van zijn boeken ook nu nog, dertig jaar na zijn dood, meer dan het lezen waard. Ook zijn levenswandel is overschaduwd door de jaren die hij achter tralies heeft doorgebracht. Weinigen weten iets van zijn bewogen jeugd af, evenmin van zijn adoratie voor Willem Elsschot. En dat hij als journalist uitblonk in veelzijdigheid en in zijn artikelen vocht tegen sociaal onrecht is ook geheel en al verdrongen door die andere, vergeefse strijd tegen zijn verslaving.

Scheiding van goederen Scheiding van goederen is de niet eerder gepubliceerde debuutroman van Roger Van de Velde, de meest bekende ‘onbekende schrijver’ van de Nederlandse letteren. Willem Elsschot spande zich uitermate in om die gepubliceerd te krijgen. Hij vond het verhaal ‘goed, zelfs zéér goed geschreven’. Toch vond Scheiding van goederen pas in 2022 voor het eerst een uitgever    In deze volgens Willem Elsschot ‘uitzonderlijk knap geschreven eersteling’ vertelt Van de Velde over het huwelijk van zijn moeder met ‘Den Boule’, dat niet veel later op de klippen loopt vanwege wederzijds onbegrip. Er wordt overgegaan tot de scheiding van goederen waarbij beide partijen uiteindelijk veel verliezen en niets winnen.