Peter Verhelst
Peter Verhelst (Brugge 1962) is een Vlaams (Nederlandstalig) dichter, romancier en theatermaker. Hij debuteerde in 1987 met de dichtbundel Obsidiaan. Zijn eerste roman, Vloeibaar harnas volgde in 1993. Hoewel hij binnen de literatuurwereld bij zijn debuut erkenning kreeg, bleef hij nog geruime tijd leraar Nederlands en Engels in de Brugse hotelschool Ter Groene Poorte. Pas in 2000 kwam zijn grote doorbraak er toen zijn roman Tongkat de Gouden Uil en de Jonge Gouden Uil won. Eind 2009 werd Verhelst aangesteld als Gentse stadsdichter. Hij heeft deze functie bekleed tot eind augustus 2011.
Huis Van De Aanrakingen
Tomoko Kidman is een archeologe die het oudste beeldhouwwerk ter wereld opgraaft. Ze wordt in het Japanse schaakspel ingewijd in een gebouw met het huisnummer 1633. 1633: het jaar dat de Franse handelsgeneraal Jean-Baptiste Tavernier in India naar een levende diamant zoekt.
In Japan veroorzaakt geisha Ko Itten een schandaal door één enkele dansbeweging. Een jonge pottenbakker wordt uit Korea ontvoerd om de eerste porseleinen vazen te maken op het eiland Kyushu. Matroos Weltevree slaat tijdens een storm overboord en spoelt in Korea aan, overdekt met papegaaien.
Huis van de aanrakingen is een roman vol verhalen-in verhalen, halve en hele liefdesgeschiedenissen van mensen die er alles voor over hebben om hun droom te vinden.
De Allerlaatste Caracara Ter Wereld
Wat doe je met een vrouw die je in je netten hebt gevonden?’ Bijna argeloos laat Peter Verhelst op een van de eerste bladzijden van De allerlaatste caracara ter wereld deze vraag vallen. De allerlaatste caracara ter wereld vertelt over de arts Victor Duval die jaren geleden is aangekomen op een tropisch eiland. De geschiedenis van het eiland en het verleden van Duval blijken onherroepelijk met elkaar verbonden.
'Op zijn best vind ik Verhelst als hij het zwijgen beschrijft. De aangespoelde vrouwen die veel zeggen maar niet spreken […] Meer dan ooit is Verhelst een schilder – in het bijzonder van vermiljoenen vrouwenportretten.’ - Humo
De Kunst Van Het Crashen
Peter Verhelst reed op de autosnelweg toen hij bij het inhalen over het wiel reed van een vrachtwagen. Hij ging drie keer over de kop, en overleefde wonderbaarlijk. In de luttele seconden van de crash ontstond er een scheur in tijd en ruimte.
Verhelst beschrijft op weergaloze wijze de plekken en tijden waar hij tijdens het ongeval een glimp van opving. De ultieme ruimte waar alles samenkomt is het eiland Sandy - een traumaruimte waar in comatijd wordt gerekend en dat zich bevindt op de lengte- en breedtegraden van alle plekken ter wereld waar alle levende wezens enkele seconden of enkele uren verloren. Naast het autobiografische element van de crash en het herstel, worden we als lezer getrakteerd op een poëtische taalrijkdom en een verbeeldingskracht die zijn gelijke niet kent.